” ก่อนอบรมรู้สึกว่าเราคิดวกวนสับสนอยู่บ่อยๆ กล่าวโทษตัวเองในอดีต มีฝันแบบฟุ้งๆไปเรื่อย ลังเลใจในหลายๆเรื่อง อบรมแล้วทำให้เราได้หัดคิดแบบเป็นระบบ ได้ใช้ “หัวใจคิด” คิดแบบไม่เครียด คิดแล้วอบอุ่น มีกำลังใจ มีเป้าหมาย มีพลัง มีทั้งรอยยิ้มและน้าตา ที่ได้สร้างความสุขและบาดแผลกับชีวิตของเรา ให้เราได้กลับมามีความสุข สามารถดำเนินต่อไปอย่างรู้คุณค่าและเรียนรู้บทเรียนนั้น
.
” ทำให้เราได้กลับมาดูแลเอาใจใส่ตัวเอง ให้อภัยตัวเอง และให้อภัยคนอื่นๆได้มากขึ้น เสียดายที่ไม่มีโอกาสทำหมด ชอบการสลับมีมือเขียนกับมือข้างที่ไม่ถนัดเพื่อสื่อสารกับตัวตน
.
” จงกล้าหาญและเชื่อมั่น ก้าวต่อไปและยิ้มให้กับทุกสิ่ง ”
.
คุณมนระวี (จุ๊บ) อาชีพ Tutor & Freelance Translator
.
.
” การอบรมนี่ สามารถตอบคำถามให้แก่ตัวเองได้เป็นอย่างดี ตลอดระยะเวลา เกือบ 17 ปี หลังจาก ออกจากงานแล้วแต่งงาน และมีลูกชาย 2 คน ตัวเองรู้สึกว่าเหมือนไม่เป็นตัวเองอยู่บ่อยๆ เพราะแต่เดิม เด็กน้อยในตัวเรา ที่เคยเป็นอิสระ กล้าคิดกล้าทำ การศึกษาดี จบนอก และทำงานเก่ง มีเพื่อนมากมาย แต่กลับมาเป็นแม่บ้าน ทำงานและดูแลสิ่งที่ตัวเองไม่รัก แต่พอได้มองเข้าไปในใจตัวเอง และรู้ทันทีเลยว่า เด็กน้อยคนนั้นไม่เคยจากไปไหน แค่รอวันที่ตัวเองจะมีเวลาดูแล และได้รับโอกาสอันดีที่จะกลับมา นอกจากนี้ ยังรู้สึกถึงความผูกพันที่มีต่อ พ่อ แม่ พี่น้อง และเพื่อนๆอีกด้วย รวมทั้งรู้ดีเลยว่า เวลานั้นผ่านไปไวเหลือเกิน แต่ความฝัน ความสุขกลับยังคงอยู่ในใจเราเสมอ เราต่างหากที่ให้เวลากับเรื่องบางเรื่อง มากจนเกินไป
.
” การขี้น้อยใจ ที่พบในตนเอง ถึงแม้จะเป็นทุกข์ แต่ก็เกิดจากเราต้องการการยอมรับและใส่ใจจากคนใกล้ชิกหากใช้สติ คลี่คลายก็จะเห็นความสดใส และผ่อนคลาย และเรียนรู้ว่าความเป็นเด็ก เป็นผ้าขาว ที่เมื่อโตขึ้น เรากลับมองรอยเปี้อนที่เพิ่มขึ้นมาเป็นปัญหา มากกว่าการมองไปที่ความขาวและชนิดของผ้านั้น ที่ยังคงอยู่ ดังนั้น ความเข้มแข็งและการให้อภัย จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะเปิดโอกาสให้แก่ตัวเราเองได้พัฒนาตัวเองให้มีความสุข รวมทั้งทำให้คนใกล้ชิดมีความสุขด้วย ”
.
คุณทภัคกร (จุ๋ม) อาชีพ แม่บ้าน
.
.
” รู้สึกประทับใจและได้หันมามองตนเองอย่างลึกซึ้ง ไม่ต้องกังวลว่าใครจะมาตัดสินเรา เรามีความเชื่อมั่นมากขึ้น เราเข้าใจตนเองและผู้อื่นมากขึ้น เรากล้าหาญในการพูดอย่างอ่อนโยนมากขึ้น
.
” การเรียนรู้ครั้งนี้และกิจกรรมบันทึกมีผลดี ทำให้เราระลึกถึงความสุขในวัยเด็กอีกครั้ง เราบ้าทำงานจนลืมความสุข พอระลึกถึงวัยเด็กความสุขมันกลับคืนมา ทำให้เรามีพลังที่จะทำงานต่อไปอย่างมีสติ เบิกบาน อ่อนโยนมากขึ้น เห็นการเปลี่ยนแปลงตนเอง เราคิดช้าลง พูดช้าลงบ้าง แม้ว่าจะไม่มากนัก แต่ว่าเราก็รู้สึกได้ เราทบทวนมากขึ้น เราตัดสินตนเองและคนอื่น ๆ น้อยลง เราฝึกที่จะยอมรับเหตุการณ์ต่าง ๆ ได้มากขึ้น ”
.
คุณจุฑารัตน์ (ชมพู่) อาชีพ อาจารย์พยาบาล
.
.
ติดตามการอบรม #เขียนเปลี่ยนชีวิต และบทความอันมีประโยชน์ได้ที่ www.dhammaliterary.org