เมื่อถือยอดเขาเป็นของเธอ เธอย่อมแบกเขาทั้งลูกไว้

 

 

เป้าหมายดั่งยอดเขาให้ไขว่คว้า
แต่คุณค่าและสุขใจ มิได้เกิดแค่ยอดเขา
ความสำเร็จมีได้ทุกก้าวของเรา
ดอกไม้และดวงดาว ผลิบานทั้งในและนอกทางเดิน
.
อย่าถือเป้าหมายเป็นของเธอ
อย่าถือเป้าหมายเป็นตัวตนของเธอ
อย่าถือเป้าหมายต้องเป็นเช่นที่หมาย
.
เมื่อถือยอดเขาเป็นของเธอ เธอย่อมแบกเขาทั้งลูกไว้
ความสุขในการเดินทาง ยังเพราะทุกคนไปด้วยกัน
โดยมียอดเขาอยู่บนนั้น ไม่ใช่บนหลังของเรา
.
เมื่อถือเป้าหมายเป็นตัวตน เธอย่อมสูญเสียสิ่งที่เธอเป็น
ทุ่มเทหมดสิ้นสิ่งมีค่า เพื่อย้อนมองกลับมาอย่างว่างไร้
เมื่อถือเป้าหมายต้องเป็นเช่นที่อยาก
ทุกก้าวย่อมยากและตึงเครียด
เราเบิกบานได้เพราะชื่นชมยอดเขานั้น จากสิ่งที่ยอดเขาเป็น
.
เป้าหมายเพียงรับใช้ความต้องการแท้จริงในหัวใจ
เราถึงสิ่งนั้นแล้ว ระหว่างก้าวอย่างใส่ใจ
ไม่มีอะไรต้องพิสูจน์กับชีวิต แค่เธอมีชีวิตและเดินทาง
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๑
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๖
www.dhammaliterary.org