อะไรที่ไม่ใช่ของเรา
ย่อมไม่เป็นของเรา
อะไรที่ไม่ใช่ตัวเรา
ย่อมไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่เข้าใจ
เหมือนตัวเราเป็น
.
อะไรที่ไม่ใช่ตัวตน
คว้าไปก็ว่างเปล่า
แค่รู้สึกว่ามีอยู่
มิได้แปลว่ามีอยู่
.
เธอเข้าใจไหม ?
แม้แต่กายและใจ
ที่เรียกว่าตนเอง
เธอยังมิอาจครอบครอง
.
นับประสาอะไรเล่า
กับสิ่งนอกตัว
ซึ่งไม่เป็นของเรา
และไม่เป็นตัวเรา
ตั้งแต่ต้น
.
เขาเป็นร่างกายของเธอก็หาไม่
เขาเป็นใจของเธอก็มิใช่
สิ่งทั้งหลายที่ผูกไว้
แค่ความรู้สึกนึกไป
.
จะคาดหวังอะไรมายา
จะวาดฝันอะไรกับอนัตตา
เราต่างก็เป็นมายาของความคิด
และอนัตตาของจักรวาล
.
เธอร้องไห้ให้กับความว่างเปล่า
ขณะที่เธอก็ว่างเปล่า
แต่หากเข้าใจถึงเรื่องนี้
ชีวิตที่เหลือก็ไม่ว่างเปล่า
.
เนตัง มะมะ
เนโส หมัสมิ
นเมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๓๓
๒๕ พฤษภาคม ๒๕๖๔
????อ่านบทความอื่นในคอลัมน์นี้
www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-บทภาวนาอนัตตา/
.
????เข้าร่วมโครงการ “ห้องเรียน เขียนภาวนา”
www.dhammaliterary.org/เขียนภาวนา
***** บทความนี้สนับสนุนโดยสมาชิกอุปถัมภ์ ****
- คุณ สุธีราพร มณีวงศ์วานิช
- คุณ Maturaporn Parkprot
- คุณ เฉิดโฉม สัมฤทธิ์โสภาค
- คุณ Suntareeya Sinarkorn
- คุณ Tunyapon J.
- คุณ Apitha