มีสิ่งสำคัญล้ำค่ากว่าปีใหม่

 

มีสิ่งสำคัญล้ำค่ากว่าปีใหม่
คือความเสื่อม ความสำเร็จ ของปีก่อน
คือรอยยิ้ม คราบน้ำตา ความหม่นหมอง
สิ่งที่เริ่ม สิ่งที่จบ ไม่แน่นอน
.
สิ่งที่ตามหาในอนาคต
ยังไม่ได้เกิดขึ้นในปัจจุบัน
เกิดแล้วคือเธอผู้เฝ้าคอย
และความจริงที่ต้องเท่าทัน
.
สิ่งล้ำค่ากว่าวันหน้าคือวันนี้
วันที่มี และไม่มี บางสิ่งบางอย่าง
การทำ ไม่ได้ทำ มากเกินนับ
สิ่งที่เผย สิ่งที่ลับ ซ่อนลวงพลาง
.
วัน เดือน ปี เพียงปฏิทิน
สมมติเพื่อลำดับคำนวนเวลา
แค่ตัวเลขและอักษรทั้งสิ้น
แทนชีวิตที่ล่วงเลย
.
ไม่มีปีใหม่ตั้งแต่ต้น
ไม่มีวันหน้าตั้งแต่ไหน
แค่ตะวันขึ้นลงทิศออก-ตก
และความเสื่อมถอยสู่ความตาย
.
ไม่มีพิธีกรรมเพื่อเริ่มใหม่
มีแต่กรรมใหม่ให้เธอเลือก
เกิดแล้วแตกดับดั่งพลุไฟ
เพียงพริบตาก็ผ่านไปแล้ว
.
เมื่อปีใหม่ วันหน้า มิได้มี
จะเหลืออะไรเป็นของขวัญ
สิ่งนั้นก็มิใช่ตัวตนให้หมายมั่น
แต่เธอให้และรับได้ในปัจจุบัน
.
อยู่ตรงนั้น
ปีใหม่ที่แท้จริง
มีอยู่ทุกวัน
คำอวยพรที่มิใช่วาจา
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๓๐
๓๑ ธันวาคม ๒๕๖๓

 

 

ติดตามคอลัมน์นี้ : www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-บทภาวนาอนัตตา/
ติดตามการอบรม : www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/