รู้ว่าไม่รู้ก็ยังดี ไม่รู้ว่าไม่รู้จึงมืดมน

 

 

เธอยังเป็นเพียงนักเรียนของโลกใบนี้

แม้จะเป็นครูของใครบางคนก็ตาม

มีอีกมากที่อาจเชื่อว่ารู้ดี

แต่ยังมืดบอดบางมุมที่ควรตรอง

.

สิ่งที่คิด วันหนึ่งก็แปรเปลี่ยน

เธอหนีมันไม่ได้หรอกนะ

บทเรียนของการเวียนว่ายจะแวะเวียน

ท้วงทักให้แลเหลียวไม่ลดละ

.

เพราะไม่รู้ จึงหลงและอยากใคร่

สร้างคุกคุมขังใจของตน

เธอโทษคนอื่นและระบบไม่ได้

ความรู้ที่มีไม่ช่วยให้หลุดพ้น

.

ความเข้าใจไม่เคยคงที่

เพราะใจเอยมิอาจคงทน

รู้ว่าไม่รู้ก็ยังดี

ไม่รู้ว่าไม่รู้จึงมืดมน

.

เธอยังต้องเรียนรู้

ความคิดมิอาจเป็นใหญ่กว่าความจริง

สิ่งที่เห็นแค่ส่วนเสี้ยวที่มองดู

คำตอบ…ไม่ใช่จุดจบ

.

มีคำถามไว้…ให้ใจเปิด

ฝากการเรียนรู้ดำเนินไป

ความรู้แท้จริงเพื่อปลดปล่อย

มิใช่เพื่อครอบครองค่าแก่ใจ

.

เธอรู้แน่ๆ นั้นไม่ยาก

สัมผัสอะไรเกิดดับในตอนนี้

ดูให้เห็นอย่างแยบยล

ตัวตนผู้รู้ก็ไม่มี

.

เป็นเพียงนักเรียนของโลก

แต่เป็นครูของบางคน

ขอแค่คำถามก็พอแล้ว

คำตอบ… อย่ากอบไว้ให้ทุกข์ทน

.

เนตังมะมะ

เนโสหะมัสมิ

นะ เมโส อัตตาติ

นั่นไม่ใช่ของเรา

นั่นไม่เป็นตัวเรา

นั่นไม่ใช่ตัวตน

.

.

อนุรักษ์ ครูโอเล่

คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๒๙

๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๓

 

 

ติดตามคอลัมน์นี้ : www.dhammaliterary.org/คอลัมน์-บทภาวนาอนัตตา/
สนับสนุนโครงการ : www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/