ความกังวลไม่ใช่หัวใจของเรา

 

 

เธอกังวลใจไปก็เท่านั้น
ความคิดมักปรุงให้เกินจริงเสมอ
นั่งตรงนี้ให้ใจสงบ
เมื่อน้ำนิ่งตกตะกอน เธอจะเห็นน้ำนั้นอย่างชัดเจน
.
อย่าถือความกังวลเป็นหน้าที่ของเธอ
อย่าปล่อยให้ความคิดบดบังหัวใจ
อย่าให้ความกลัวทำร้ายเธอกว่านี้
หน้าที่ของเธอคือปัจจุบัน
.
เมื่อฉันหลงไปในห้วงจิตตีความ
คุณค่าและปัญญาที่มีก็หล่นหาย
เมื่อทึกทักสิ่งต่างๆ เป็นของฉัน
ใจยิ่งกลุ้มรุมร้อนกระวนกระวาย
.
ความกังวลไม่ใช่หัวใจของเรา
เพียงการคิดวนไปในความว่าง
อนาคตยังไม่มี กังวลใจเกิดขึ้นได้อย่างไร
เพียงกลัดกลุ้มเพราะเกาะกุม สิ่งที่ไม่มี
.
นั่งดูอยู่ตรงนี้ก่อน
ความคิดที่เกินเลยเหล่านั้นมาจากไหน
เราเหมือนผู้วิตกกับฝุ่น
ในขณะพื้นผิวนั้นยังเงางาม
.
ความกังวลใจไม่ใช่ตัวตน
สิ่งที่กังวลไม่ใช่ของใจ
ความกังวลจะเกิดขึ้นได้อย่างไร
เมื่อเราก็เป็นอนัตตา
.
นั่งดูตรงนี้ก่อน
ไม่มีของวางอยู่ฝุ่นจะจับอะไร
หากมีของอยู่ แค่ยกตัวเธอออกไป
ความกังวลจะเกิดขึ้นได้อย่างไร
.
เนตังมะมะ
เนโสหะมัสมิ
นะ เมโส อัตตาติ
นั่นไม่ใช่ของเรา
นั่นไม่เป็นตัวเรา
นั่นไม่ใช่ตัวตน
.
.
อนุรักษ์ ครูโอเล่
คอลัมน์ “บทภาวนา อนัตตา” ตอนที่ ๑๖
๒๕ กรกฎาคม ๒๕๖๒
.
ติดตามอ่านบทความ : www.dhammaliterary.org/บทความและหนังสือ/
ติดตามการอบรม : www.dhammaliterary.org/คอร์สการอบรม/