“ความรักสวยงามเสมอ” คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก #๒

 

 

“ความรักสวยงามเสมอ”

คอลัมน์ บันทึกเล็กเล็ก #๒  โดย เล็ก

 

 

บ่ายวันหนึ่งในคาบเรียนศิลปะ คุณครูสาวใจดีพานักเรียนออกมาเดินเล่นในสวนหย่อมของโรงเรียน บอกให้เด็กๆ เตรียมสีไม้หรือสีเทียนมาด้วย พร้อมทั้งให้กระดาษสีขาวแก่นักเรียนตัวน้อยคนละหนึ่งแผ่น เดาได้ไม่ยากว่าคงจะให้เราวาดรูประบายสีเป็นแน่แท้

ถูกต้องทีเดียว คุณครูบอกว่าให้วาดรูปธรรมชาติอย่างไรก็ได้

ทันทีที่คำสั่งมอบหมายงานสิ้นสุดลง เหล่าเด็กน้อยต่างเดินเล่นในสวนหย่อม บ้างคนเป็นคู่ บ้างเดินเป็นกลุ่ม แต่ไม่มีใครลืมโจทย์ที่คุณครูมอบหมายให้วาดรูปธรรมชาติในที่แห่งนี้

เราเดินไปใกล้ๆ สระน้ำ แถวนั้นมีโขดหินเปียกๆ อยู่ คงเป็นน้ำที่กระเด็นจากน้ำตกประดับสวนนี้ เมื่อหามุมเหมาะสมสำหรับการลงมือวาดเขียนธรรมชาติได้แล้ว เราก็นั่งลงที่พื้นดิน ใช้โขดหินที่แห้งสนิทต่างโต๊ะวาดรูป พร้อมกับสำรวจสิ่งต่างๆ รอบตัว

เห็นรังมดจำนวนมากบนพื้นดิน หก เจ็ด แปด… มีทั้งหมดสิบรังเท่าที่สังเกตเห็นจากมุมมองตรงนี้

เห็นต้นหญ้าต้นน้อยๆ บนผิวดินที่ชื้นแฉะ

ได้ยินเสียงน้ำตกกระทบลงในสระน้ำดังซู่ๆ

กลิ่นไอดินยังคงลอยฟุ้งในอากาศจากฝนที่ตกเมื่อช่วงเช้า

เห็นผีเสื้อสามสี่ตัวกระพือปีกบินอยู่ใกล้ๆ เรา สีสันลวดลายบนปีกไม่ซ้ำกันแม้สักตัว

ได้ยินเสียงนกกระจอกร้องจิ๊บๆ ก่อนจะบินทะยานขึ้นไปเกาะกิ่งไม้

เห็นต้นราชพฤกษ์ที่ออกดอกสีเหลืองงามสะพรั่ง

ฝูงปลาคาร์พที่แหวกว่ายอยู่ในสระน้ำก็มีสีและลายไม่ซ้ำเหมือนกัน

เราจะวาดอะไรดีนะ?

หนึ่งสัปดาห์ต่อมาในคาบศิลปะ ช่วงเวลาที่พระอาทิตย์อยู่ฝั่งทิศตะวันตก คุณครูให้หัวหน้าห้องแจกชิ้นงานที่เราวาดในสวนหย่อมเมื่อสัปดาห์ก่อน

เอ๊ะ! ทำไมเราถึงได้แค่หกคะแนนกันนะ?

เราไม่น่าจะวาดได้แย่ขนาดนั้นนี่นา ภาพพระอาทิตย์กับดอกไม้ริมสระน้ำของเรา ก็ไม่ได้แย่อะไรมาก

ครูใช้ไม้บรรทัดอะไรมาวัดคุณค่าของภาพวาดเราหรือ? สงสัยจัง

หรือบางที คนเรามองเห็นความงามแตกต่างกัน ครูอาจจะไม่เห็นเหมือนกับที่เรามองเห็นก็ได้

ไม่ว่าใครจะตัดสินใจสิ่งใดก็ตาม ไม่ว่าเพราะความแตกแต่งกันหรือรสนิยมชอบไม่ชอบก็ตาม เราตั้งใจไว้ว่านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะไม่ตัดสินใจว่าอะไรสวยหรือไม่สวย ถ้ายังไม่รู้ต้นเหตุที่ก่อมันขึ้นมา

เหมือนกันภาพพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่งกับดอกไม้ร่าเริงที่เราวาดไป เราระบายสีด้วยความรักและสุขใจ รู้สึกกระตือรือร้นในการละเลงสีสัน เพราะความรักนี้นี่เองที่ทำให้เรามองเห็นความสวยของรูปวาดนั้น

บางที สิ่งที่ซ่อนอยู่ในความงดงามก็คือความรัก เมื่อเรารักและพอใจอะไร เรามักจะเห็นความสวยงามตามธรรมชาติ คน สัตว์ สิ่งของ ชิ้นงาน นั้นๆ แหละ

ความรักสวยงามเสมอ เพราะมีรัก จึงเห็นความงดงาม

หรือว่าไม่ใช่กันนะ?