สถาบันธรรมวรรณศิลป์

ประโยชน์ที่ได้รับจากการเข้าคอร์สครั้งที่ 2 ที่เกิดขึ้นกับตัวเองคือ ทัศนคติและมุมมองที่มีต่อตัวเองปรับเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น วิธีการปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างและคนที่เพิ่งจะรู้จักกันง่ายขึ้น เข้าใจและยอมรับตัวตนของตนเองได้มากขึ้น ทำให้เรามีความสุขกับตัวเราเองมากขึ้น ใจเย็นและไม่ด่วนตัดสินคนอื่น เข้าใจคนอื่นและมองมุมอื่นๆมากขึ้น สนุกกับการได้เรียนรู้ตัวเองและเรียนรู้คนอื่นๆ เรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตค่ะ

“ถ้าเราย้อนดูบันทึกจะเห็นตัวตนที่หลากหลาย ในแต่ละบันทึก เราก็จะต้องทำความเข้าใจในตัวตนของเรา เพื่อให้การดำรงอยู่ของเราไม่ขัดแย้งกันทั้งภายในและภายนอก บันทึกช่วยให้เราได้สำรวจตัวเองได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น ใจเย็นมากขึ้น เมื่อคนในครอบครัวมีปัญหาจากความคิดภายใน เราก็เข้าใจตัวเองได้ทันทีว่า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ตัวเราแต่เป็นเพราะความคิดของเขา เราสามารถสังเกตคนอื่นให้เป็นกระจกสะท้อนตัวเรา และเห็นใจคนอื่นได้ด้วย สรุปได้ว่า การเขียนเป็นการค้นพบตัวเองอย่างแท้จริง และเราควรนำมาใช้ตลอดชีวิต ไม่ควรละ เลิก ในการเขียนเพื่อค้นพบตัวเองไปตลอดจนกว่าชีวิตจะหาไม่ค่ะ”

กระบวนการต่างๆ ในการเขียนบันทึกนั้นทำให้เราได้กลับมาทบทวนหรือย้อนมองตัวเองอย่างจริงจัง เริ่มต้นจากสิ่งที่เรามีปัญหา แล้วลองให้เราจินตนาการและวาดลงในกระดาษ มันทำให้ภาพในจินตนาการของเราไม่หายไปไหน แล้วเราสามารถเขียนบันทึกต่อจากที่เราจินตนาการไว้ และทำให้เราสังเกตเห็นบางอย่างในภาพได้อีกด้วย ซึ่งช่วยให้เราเก็บรายละเอียดต่างๆ ได้ดีขึ้น นอกจากนั้นการเขียนบันทึกด้วยการโต้ตอบกันระหว่างมือขวา (ข้างที่ถนัด) แทนตัวเรา กับมือซ้าย (ข้างที่ไม่ถนัด) แทนอีกตัวตน มันทำให้เราได้รู้ความคิดจากอีกมุมมองนึง เวลาที่เราจมดิ่งกับเรื่องนั้นๆ มันก็จะคิดวนเวียนกับเรื่องนั้นๆ การที่เราจะออกจากวังวนแห่งความคิดนั้น เราก็คงต้องให้ใครบางคนมาฉุดเราออกมา ซึ่งก็คือ อีกตัวตนของเรา หรือการเขียนจดหมายตอบโต้ระหว่างเรากับสิ่งอื่นๆ นั้นก็เช่น ทำให้เราได้มุมมองจากสิ่งนั้น แทนที่จะมองจากมุมเรามุมเดียว สุดท้ายคือ การเขียนทบทวนหลังบันทึก ผมคิดว่าเราเหมือนโค้ชฟุตบอลที่ยืนอยู่ข้างสนาม ซึ่งจะทำให้เราเห็นเกมทั้งหมด และสามารถวิเคราะห์ว่าเรามีจุดผิดพลาดหรือบกพร่องตรงไหน แล้วเราจะแก้เกมนั้นได้อย่างไร ดังนั้นการเขียนทบทวนจะช่วยให้เราเห็นความรู้สึกของเราทั้งก่อน ระหว่าง และหลังเขียนบันทึก ทำให้เรามองเห็นจุดผิดพลาด หรือมีข้อสังเกตที่ทำให้เราสามารถนำมาใช้แก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้ นอกจากนี้การที่มีครูโอเล่ก็เปรียบดั่งหัวหน้าโค้ชที่จะคอยให้คำแนะนำหรือข้อสังเกตเพิ่มเติม เวลาที่เห็นว่าเรามีอะไรที่ตกหล่นไป ทำให้เรามีมุมมองครบถ้วนมากยิ่งขึ้น . ซึ่งผมมองว่ากระบวนการทั้งหมดนี้ช่วยทำให้เราได้กลับมาย้อนมองตัวเองในหลายๆ ด้าน หลายๆ มิติที่มีอยู่ในตัวเรา ที่เราไม่เคยมองมาก่อน . จากวันแรกถึงวันสุดท้ายของการอบรมทำให้ผมเห็นว่าตัวเองมีพัฒนาการและการเติบโตมากขึ้นในด้านการย้อนมองตัวเอง การเขียนบันทึกทำให้เรารู้ว่าปัญหาของเราคืออะไร การเอาแต่คิด มันไม่ทำให้เรารู้ว่าปัญหามีอะไรบ้าง บางเรื่องที่เราไม่ทันสังเกตก็ได้เห็นจากการบันทึก เพราะมันเป็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ แต่จะชัดเจนเมื่อเราเขียนมันออกมา อย่างตัวเองจะรู้ว่าตัวเองมีปัญหาเรื่องความไม่มั่นใจเท่านั้น แต่พอลองค้นลงไปลึกก็ทำให้เราเห็นปมปัญหา การเชื่อมโยง และต้นเหตุของมันคืออะไร ถึงแม้เรื่องดังกล่าวจะไม่สามารถได้รับการแก้ไขในทันที แต่มันก็ทำให้มันมีที่มาที่ไปอย่างไร และต่อไปเราก็สามารถหาวิธีการที่จะแก้ไขมันได้ในอนาคตข้างหน้า . ขอสรุปแบบสั้นๆ ว่าการอบรมครั้งนี้เป็นประโยชน์สำหรับผมมากๆ . ผมขอขอบคุณครูโอเล่ที่ให้คำแนะนำผมอย่างดีทุกครั้ง และผมสัญญาว่าจะเขียนบันทึกนี้ซ้ำอีกจนกว่ามันจะชัดเจนครับ

“ตอนนี้คอร์สของคุณโอเล่ทำให้ผมได้เห็นว่าผมได้เดินตามทางแห่งความตั้งใจ ความจริงจัง คำว่าหน้าที่ ไกลเกินไปจนเกินสมดุลไปแล้ว …. ผมได้สติของชีวิตกลับคืนมา ภาพที่วาดออกมาคือภาพตัวเองยืนอยู่บนสันเขา หลังจากอยู่ในทะเลทรายที่แห้งแล้ง เป็นชีวิตที่มีแต่คำว่าหน้าที่ การพยายามเลี้ยงดูตัวเองให้รอด มองไปทางไหนก็ไม่เห็นหนทาง แต่ตอนนี้คุณโอเล่พาผมมายืนที่สันเขาแล้วผมพบว่าที่หลังภูเขาอีกด้านนั้นเอง เป็นผืนป่าใหญ่เขียวขจี เป็นอีกด้านของชีวิตที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ … มือซ้ายบอกผมว่านี่คือบทเรียนของชีวิต ถึงความสำคัญของการแสวงหา ถึงความคิดที่จะออกเดินทาง และความกล้าที่จะปีนเขาลูกนั้นมาทั้งๆที่ยังไม่เห็นว่าอีกข้างจะมีอะไร”

“งานยากที่สุดคือการกลับมาฟังร่างกาย…ฟังอย่างยาวนาน ค้นพบการวิพากษ์ ความคาดหวัง และความลังเลสงสัยที่แน่นในสมองจนปวดล้า กับการเรียกร้องการดูแลความงามของกายผ่าน “คุณซาก” กายเรียกร้องให้ออกไปร่ายรำ และเชื่อมโยงกับธรรมชาติ “ฉันเป็นคนมีคุณค่า มีของขวัญมาสู่โลกใบนี้เช่นเดียวกับทุกๆคนบนโลกนี้ การให้ทำให้ได้รับยิ่งกว่า ตัวตนที่หลากหลายเผยโฉมเผยศักยภาพในการเติบโต พาค้นพบเป้าหมายและภารกิจชีวิตที่นำความเบิกบานและช่วยค้นหาของขวัญของทุกผู้คนเล็กๆบนโลกใบนี้…สมองไม่อาจหยัดยืนได้ต่อไป ขอหัวใจช่วยเปิดกว้าง ไม่ตัดสิน และยืดหยุ่นและเชื่อมโยงในจังหวะเสียงเพลงแห่งธรรมชาติ”

ทำให้รู้สึกเข้าใจตัวเองโดยเฉพาะเรื่องอารมณ์ ไม่น่าเชื่อว่าอารมณ์ตัวเองจะซับซ้อนเวลาที่เขียน ที่สำคัญการเขียนช่วยเยียวยาความคิดด้านลบของเฟิน จึงอยากจะเขียนต่อเท่าที่จะหาเวลาได้

“การเขียนเป็นเหมือนการเจริญสติวิธีหนึ่ง ทำให้เราเห็นตัวเองได้ชัดขึ้นและช่วยปลดปล่อยจุดดำในใจ บ่งหนามความรู้สึกที่คอยทิ่มตำเราออกไปจนจิตเป็นอิสระในบางเวลา เพราะทุกความคิด ความรู้สึกผ่านมาแล้วก็ผ่านไปตามแต่สิ่งที่มากระทบ เมื่อเรารู้ก็เหมือนได้ปลดปล่อย ก็จบทำให้เราตัดสินคนอื่นน้อยลง เพราะเขากับเรานั้นก็ไม่ต่างกันทุกสิ่งเป็นเรื่องธรรมดา ตามแต่เหตุปัจจัยนำพาให้เป็นไป…”    

“หัวใจบอกลายเส้นให้รับฟัง เส้นที่ไร้จุดหมายปลายทางบอกปลายทาง ฝึกเขียนโดยไม่ยกมือขึ้นจากกระดาษและเขียนติดต่อกัน ไม่หยุดเป็นเวลา 10 นาที พบว่าเมื่อเข้าสู่นาทีที่ 2-3 เราจะกลับมาอยู่กับเสียงข้างในแล้วค่อยสงบขึ้น คลายปมในใจให้คลี่มากขึ้นๆ และแล้ว เมื่อวาง ว่างเบาคำตอบก็ค่อยๆ ปรากฏตัว ^ ^”

“หลังจากบันทึกเรื่องนี้ ติบรู้สึกสัมผัสได้ถึงความพอใจในการมีชีวิตของตัวเองค่ะ และเข้าใจว่าเราจะมีชีวิตต่อไปเพื่ออะไร หลายๆอย่างติบกลัว ความกลัวทำให้เราสร้างกำแพงมาปกป้องไว้ ชีวิตเราเดินต่อไม่ได้ สิ่งที่กลัวจริงๆๆอาจไม่เคยเกิดขึ้น หรือเกิดขึ้นก็ เพียงแค่เหตุการณ์ จบลงตามเวลา แต่เรายังเก็บไว้ ทั้งๆๆที่หลายครั้งสิ่งที่มีอยู่มันมากพอจะเป็นแรงให้จัดการกับสถานการณ์คับขันต่างๆๆได้ ถ้าเพียงเราเชื่อและนำมาใช้ ไม่ให้ความกลัวมานำชีวิตเราและที่สำคัญคนที่จะเห็นขุมทรัพย์ภายใน. หรือสิ่งมีค่าในตัวเราได้ คนแรกคือเรา”

การเรียนเขียนเยียวยา เหมือนจับเราแยกเป็นส่วนๆ การเรียนเขียนค้นค้น เป็นการจับเราประกอบร่างเข้าไปไหม่ และลงไปในรายละเอียดบางมุมที่เราเลือกเอามาปัดฝุ่นก่อนใส่คืนเข้าไปในร่างเดิม หัวใจใหม่